Bloggleysi, atvinnuleysi, húsnæðisleysi, peningaleysi og bara leysi yfirleitt.

Fyrr má nú rota en dauðrota.  Ég hef bara ekki skrifað neitt af viti í hartnær ár.  Þvílík og önnur eins vitleysa (-leysi ).  Fylgist með hörmungunum á Íslandi og upplifi þær í gegnum vini og vandamenn.  Hef horft á þróunina úr fjarlægð frá Danaveldi, hlustað á hrakfallaspár hér og hugsað með mér að einhvern tímann ætti blaðran eftir að springa, sem og hún gerði, en mig óraði ekki fyrir því að það yrði svona umfangsmikill skaði.

Ég er orðin þreytt á því að vinna og vinna og vinna meira til að borga reikninga.  Mig langar að fara að lifa líka.  Fara í bíó, á tónleika, prjóna, elda góðan mat, kaupa góða tónlist og bækur, fara í ferðalög og hreinlega leika mér.  Af hverju getur maður aldrei lært fyrirfram og gert ráðstafanir í tæka tíð.  Lagt fyrir til hörðu áranna, en ekki bara lifað eins og flestir Íslendingar í núinu peningalega séð, því það reddast alltaf allt (ekki satt?).

Ég hef reynt að temja mér hugsanahátt Dana, sem er mjög sniðugur.  Þeir kaupa jólagjafir allt árið um kring á útsölum, en ég hef bara upplifað það að ég á enga peninga eftir þegar útsölurnar byrja og þar af leiðandi missi ég af öllum tilboðunum.  Ekki sniðugt það.

Bankinn minn er leiðinlegur, það er ekki hægt að tala við þá sem vinna þar eins og fólk, þeir meðhöndla mann eins og glæpamann, sem ekkert er hægt að gera fyrir.  Skipti um banka fyrir helgi, það er alveg á hreinu.

Sem betur fer fæ ég vinnu, hvar sem er í heiminum, þó launin séu ekki alltaf þau bestu, þar sem ég er í starfsgrein þar sem köllun á að vera einhver dyggð.  Skammastín Florence Nightingale.  Þar af leiðandi hef ég alltaf laun, þó þau séu mishá.  Reyndar er ég fastráðin núna en ekki lausamanneskja, en það gerir það að verkum að ég hrapa all verulega í tekjum og finn það sárlega á buddunni minni.

Þjóðverjar hjálpa okkur á þessum síðustu og verstu með því að vera með lægri virðisaukaskatt á matvælum og vörum en Danir og af því við höfum tækifæri á því þá keyrum við 1x í viku til Þýskalands og kaupum inn það sem okkur vantar og þó bensínverðið hafi verið hátt, þá margborgar það sig.

Svo í öllu leysinu reynir maður að brosa út í bæði og hugsa jákvætt, en þetta er virkilega þraut fyrir allar Pollýönnur heimsins.